jun
T+A Solitaire T vs DALI IO-12: een eerlijke vergelijking
Dit keer wilde ik eens uitgebreid mijn eigen mening vormen over twee veel verkochte draadloze hoofdtelefoons bij ons in de winkel: de T+A Solitaire T en de DALI IO-12. Beide modellen zijn over-ear, draadloos via bluetooth en voorzien van actieve noise cancelling (ANC). In zekere zin dus elkaars concurrenten. Het zou natuurlijk makkelijker zijn om een ‘perfecte’ vergelijking te doen als ze evenveel kosten — maar dat is niet zo. Is de duurdere versie dan automatisch beter? Een logische vraag. In deze review over de T+A Solitaire T vs DALI IO-12 geef ik daar mijn persoonlijke antwoord op.
Met de prijs in mijn achterhoofd wist ik eigenlijk zeker: de T+A móést beter zijn, toch? Voor een Solitaire T betaal je zo’n €400 meer (de cognac-uitvoering zelfs nog iets meer). Dat is een flink verschil met de DALI IO-12. Dus eerst maar eens die Deense IO-12 gekoppeld aan mijn iPad. En wow — dat klinkt lekker! Een ontspannen eerste kennismaking met Chopins Nocturnes, Op. 9: No. 2, uitgevoerd door Andrejs Osokins. Een zeer getalenteerde Letse pianist , winnaar van onder meer de Rubinstein-competitie in Tel Aviv en de Liszt-competitie in Weimar. Dit stuk ken ik goed, dus altijd fijn om hiermee te beginnen. De DALI laat hier een rijk geluid horen, en ik vergat eerlijk gezegd even dat ik bezig was met een vergelijk. Na een kwartier dacht ik pas: “Wat zal de Solitaire T hiermee doen?” Toch eerst nog even wat andere muziek: Last Night van Dousk. En ja, de overgang van klassiek naar tech house is misschien vreemd, maar op dat moment had ik die energie nodig. Ook dat deed de IO-12 prima!
Bouwkwaliteit en technische aanpak
Wat direct opvalt zodra je ze oppakt: dit zijn geen lichtgewicht plastic modellen uit de massa. De DALI IO‑12 is degelijk uitgevoerd, met een echt lederen hoofdband en zachte oorkussens die ook bij langer luisteren comfortabel blijven. De 50 mm drivers zijn voorzien van papieren conussen en DALI’s eigen SMC‑magneettechnologie — rechtstreeks afkomstig uit hun high-end luidsprekers. De gesloten behuizing helpt resonanties te dempen. Qua aansluitingen is de IO‑12 ruim bemeten: Bluetooth 5.2 (met aptX Adaptive), USB‑C voor digitale audio en een klassieke 3,5 mm jack. De accu biedt tot 35 uur speeltijd en volledig laden duurt ongeveer twee uur. Het totaalgewicht bedraagt 370 gram.
De T+A Solitaire T kiest voor een compleet andere benadering. De behuizing is uit massief aluminium gefreesd, vervolgens parelgestraald en geanodiseerd — een bouwkwaliteit die je eerder associeert met meetapparatuur dan met een hoofdtelefoon… De oorschelpen zijn draaibaar en inklapbaar, en de hypoallergene kunstlederen pads zorgen voor langdurig draagcomfort. Intern maakt de Solitaire T gebruik van 42 mm drivers met cellulosemembraan en zorgvuldig afgestemde randdemping. De hoofdtelefoon ondersteunt zowel analoge als digitale weergave, met aansluitmogelijkheden zoals een gebalanceerde 2,5 mm ingang, USB‑C en Bluetooth 5.1 (met aptX HD). In de high-end modus wordt de ESS Sabre DAC geactiveerd voor maximale geluidskwaliteit. De batterijduur loopt op tot 70 uur in standaardgebruik, of 35 uur in HQ-modus. Het gewicht bedraagt ongeveer 326 gram.
Luisteren, schakelen en ontdekken
Nog even wat progressieve rock van Porcupine Tree – Harridan van het album Closure/Continuation – en daarna wilde ik wel van hoofdtelefoon wisselen. Porcupine Tree is het project van Steven Wilson, bekend om gelaagde producties en een mix van progrock, ambient en metalinvloeden. Harridan is de energieke opener van hun album uit 2022, na een pauze van twaalf jaar (hoe lang pauze heb je in vredesnaam nodig??). Een dynamisch, complex nummer met strakke baslijnen, veel ritmiek en forse tempowisselingen. Perfect om te testen hoe een hoofdtelefoon omgaat met detail, timing en stereobeeld. De IO-12 gaf het overtuigend weer — met volle punch en een helder middengebied. Ik was oprecht benieuwd wat de Solitaire T hiermee zou doen.
Na die eerste overschakeling was ik even van mijn stuk. Dit klonk echt minder!? De energie was weg. Dat was een tegenvaller. Wat hebben die Duitsers gedaan met deze hoofdtelefoon? Toch viel er meteen iets op: de T+A liet méér ruimte horen. Stemmen waren duidelijker, de zaal klonk groter. Maar het geluid was veel te dun. Dus terug naar Osokins op piano… en daar begon het kwartje te vallen. Want dít klonk juist zóveel beter dan bij de DALI! Meer nuance, meer verfijning. En natuurlijk: ik had één belangrijk ding over het hoofd gezien. De T+A heeft een eigen app. Zou daar dan iets zinnigs mee te doen zijn? Geen idee!?
Oke, dan maar even de App-store open, installeren, en…. daar zat het verschil! De eerste tab gaf opties voor noise cancelling én de ‘high quality’-modus. Daarna even langs de verschillende klankprofielen (flat, custom, bass+). En daar zat dus de truc. In de custom-modus, met een precieze 5-bands EQ, kon ik het geluid precies naar wens afstellen. Meer gain, wat extra fundament — zonder het neutrale karakter kwijt te raken. Vooral bij stevigere muziek gaf dat net dat zetje wat je nodig hebt. De andere modi werkten ook goed, maar custom was duidelijk het meest verfijnd én naar smaak aan te passen. Normaal gesproken ben ik absoluut geen fan van toonregeling. Maar met zo’n moderne, hoogwaardige hoofdtelefoon is het echt geweldig!
Extra mogelijkheden en noise cancelling
Wat veel mensen niet weten, is dat zowel de T+A Solitaire T als de DALI IO-12 ook volledig bedraad te gebruiken zijn. Beide modellen worden geleverd met een 3,5 mm kabel (en adapter naar 6,3 mm jack), zodat je ze kunt aansluiten op een serieuze hoofdtelefoonversterker. Voor puristen zeker interessant: je kunt deze hoofdtelefoons dus ook inzetten in een volledig analoge luisterketen. Zelf heb ik dat in deze review niet getest, maar het opent wel extra mogelijkheden — ook als je liever geen bluetooth gebruikt.
Zowel de DALI IO-12 als de T+A Solitaire T zijn voorzien van actieve noise cancelling, en die werkt in de praktijk prima. Omgevingsgeluid wordt effectief onderdrukt, wat het luisteren in rumoerige omgevingen een stuk aangenamer maakt. Toch zijn er merken die op dat gebied verder gaan. Denk aan Bowers & Wilkins met de PX-7 of PX-8, of de nieuwe Sonos Ace. Die bieden nog meer stilte en comfort. In vergelijking daarmee doen de DALI en T+A het zeker niet slecht, maar ze richten zich duidelijk meer op geluidskwaliteit dan op maximale ruisonderdrukking.
Conclusie: T+A Solitaire T speelt in een andere klasse
De DALI IO-12 speelt direct overtuigend. Hij klinkt energiek, is makkelijk te koppelen en biedt een aangename luisterervaring voor een breed scala aan muziekgenres. Vooral bij pop, rock of elektronische muziek komt hij goed tot zijn recht. Daarbij is de IO-12 klankmatig vrij vergevingsgezind: ook bij wat minder perfect opgenomen tracks blijft het geheel aangenaam en muzikaal. Je hoeft dus niet per se op zoek naar de best opgenomen albums om te genieten.
De T+A Solitaire T vraagt iets meer aandacht van de gebruiker, maar biedt daar wel iets unieks voor terug. Met de juiste instellingen via de app laat hij meer detail horen, een grotere ruimtelijkheid en een natuurlijker stembeeld. Vooral bij akoestische muziek, jazz en klassiek presteert hij op een opvallend hoog niveau. Je krijgt hiermee een hoofdtelefoon in handen die zich richt op de veeleisende luisteraar die controle wil over de klankbalans.
Welke van de twee beter past, hangt dus sterk af van hoe je luistert en wat je belangrijk vindt. Maar één ding is duidelijk: de DALI IO-12 is al heel goed, maar de T+A Solitaire T speelt op een ander niveau. Niet iets beter — veel beter. Hij vraagt erom dat je meeluistert, meedenkt en afstemt. Maar wie bereid is om dat te doen, krijgt er iets bijzonders voor terug.
Ben jij nieuwsgierig naar de klank van deze twee draadloze hoofdtelefoons? Kom gerust langs in Eindhoven en luister zelf naar het verschil. Beide hoofdtelefoons hebben wij altijd luisterklaar. Of maak een afspraak voor een luistersessie!
Menno – 20 juni 2025 – T+A/ Dali
